#Własne: Dwa od nowa

Hej! niestety ostatnio musiałam zawiesić pisanie co tydzień.
Najpierw rozłożyła mnie choroba, a potem studia.
Wybaczcie, jeszcze do tego wrócę.

W życiu moim dużo się zmienia i zmienia się bardzo szybko.
Podzielę się z wami moją nową poezją, napisaną niedawno.
Ona też się zmieniła - nie mnie oceniać, na jako.

Na własne życzenie

może to dobry moment by wybuchnąć płaczem

rozłożyć ręce w firmowym geście zobojętnienia

tak sobie to próbuję  tłumaczyć

aż nagle słońce przestaje istnieć

nie świeci żadna zorza, żaden anioł nie chce mi pomóc,

odchodzą teatralnym krokiem w półcieniach własnych myśli

Ciebie tu nie ma, nie ma zapachu wiśni i smaku schłodzonego wina

też nie ma

byt przeistacza się w trwanie

kruszy nieludzką cywilizację

tak, to najlepszy moment

by wybuchnąć płaczem

25.09.2014

Inspired by własna głupota + Los, cebula i krokodyle łzy

Kolejne arcydzieło:

Ukobiecenie

czasami lubię być kobietą
słuchać wirowania słów,

rozwieszać na sznurkach kłamstewka

czasami lubię być kobietą
zatonąć w kolorach czerwieni
uśmiechnąć się lustrem do lustra
obrócić w żart pomniejszony rozmiar trzydzieści osiem

czasami lubię budzić się w środku nocy
igrać z szumem aut na prospekcie praskim
kiedy woda w szklance drży ze strachu

a późną jesienią
zatracam się w kawiarni i słucham mężczyzn siedzących obok
jeden z nich znów zdradził żonę choć tak bardzo ją kocha...

biorąc kolejny łyk americano z mlekiem
myślę, że jednak nienawidzę być kobietą
15/16.11.14

Zostawiam was z tym przyjemnym akcentem kobiecości.

 nie mogę bez Ciebie żyć!

ian curtis