let the rain wash away all the pain of yesterday

ona ma p.

puk puk kto tam

ja, płuczę się

robię pranie,

dzisiaj jest poniedziałek

pralka bęc, pralka bum

tłoczy się toczy i pędzi na mnie

flesz błysku nagłych zdarzeń,

ciche smutne pochmurne zagranie

zgranie ogranie, mam manię

ha, rym, ha, w twarz

śmieję się głośno,

jak tylko się da...

tetmajer w mojej głowie

maluje pastelowe

półcienie i mgły na zaschniętych ustach

prababek, prapra

wciąż piorę i robię i dwoję się i troję

i w kole, w bębnie stukam i hukam

nikt nie słyszy, że wołam

szum fal, odpoczynek wśród miejskich wyprzedaży

odbiera nam twarze; odbiera telefony

i ludzie gonią i uronią czasem jakąś kroplę czy dwie,

jakie ma to znaczenie, jaki sens i którą bajkę

mam opowiadać swoim córkom?

czy przeżyję; łapię się za moją piękną szyję

i dziergam nawlekam i zwlekają ludzie

bo choć tonę to całkiem mi wygodnie

siedzieć samej, trochę dalej i trochę mniej zwyczajnie;

trochę mniej okrutnie...

staję się jedynie prymitywnym włóknem.

[alyouidiot, 22.03.2013]

Tak to jest, człowiek od tygodnia dusi w sobie tyle spraw, że chce je wypisać i pisze jakieś gnioty. Potem siada i w 5 minut pisze jakiś dziwny stwór. Może chociaż on wie, o co mi w ogóle chodzi.

Tracę wszystko. Motywację, czas, radość. Naturalna kolej rzeczy, mówią. 

Jakbym słuchała tak ludzi, to nic by ze mnie nie zostało.

I wiecie co, powiem wam, że nie można być tak podatnym na wpływy innych ludzi czy środowiska. Trzeba mieć swoje zdanie, znać swój charakter i swoją osobowość. Tak, żebyście sami potrafili się określić, a nie żeby ludzie w kółko was w tym wyręczali.

Przeraża mnie to wszystko. Budzę się i nie wiem, gdzie jestem. Nie wiem, co się dzieje. I niczego, niczego, niczego nie jestem pewna. Nawet nie za bardzo wierzę w to, że jest 22 marca. Ani w to, że dzisiaj jest piątek. W ogóle już mi się przestaje chcieć...

Ale wiosna przyjdzie, na pewno!! ;)

Dead Poets Society

A ty, wiesz po co żyjesz? ;) Jakie jest to twoje cholerne przeznaczenie, w które nikt już nie wierzy?